my 1st blog on purely "TaGaLoG"

I'm a simple person, with simple ambitions in life...


but sometimes when i take my place in the society of the real world, i take pride of being a PINOY!


ang pinoy kasi, di madaling sumuko. kahit inaapi at nasasaktan, lalaban at lalaban ito hangat kamatayan.


i know its a bit exaggerating but PINOY'S are talented people.


i made this blog to make a difference, its filled opinions na gusto kong sabihin sa mundo. kahit di man ito mapansin okay lang, di ko naman hinihingi ang attention ng iba.


=)

Wednesday, February 9, 2011

sana nga...

Nag lakad nab a kayo sa daan na walang pangamba nab aka may mag-holdup sa inyo? O mag drive na confident na hindi e-car nap yung sasakyan niyo? Di kaya, nasubukan nab a ninyong umalis at iwan ang bahay niyo na walang tao dahil wala naman mag tatangka mag akyat-bahay?

Simple la ang buhay natin, kahit gano tayo ka yaman o singhirap ng daga wala tayong karapatan manakit o mag nakaw sa kapwa natin.

For the past 23 years, I’ve been living in a small twon in Leyte. Tacloban City was a proud city during the Marcos era. After his death, Tacloban became another city in the Philippines, living a simple life back to its normal state. My grandfather used to love this place. He has so many friends, allies and business partners. He invested on real estate and optical clinics, he roamed the whole Philippines and yet he invested more in this city. Unfortunately, he died only to find out that those investments weren’t enough for him to be happy.

The more we strive to become a better person, lagi tayong may natatapakan. Di man natin sinasadya, ngunit ang buhay ay para ding bola, minsan tayo ay nasa taas minsan diin tayo ay nasa baba.

Sana sa buhay na tinatahak ko ngayon di ko mararanasan ang manlinlang ng aking kapwa. Sana kahit gano man kahirap ang buhay ko sa hinaharap di ito maging rason para ako’y manakit at isumbat sa sarili ko na walang saysay ang lahat na aking pinag hirapan.

Monday, February 7, 2011

drama queen!!!

hahaha... I'm a one heck of a drama queen, nasaktan man noon pero in love paring ngayon. dont underestimate the love of a woman, lagi man kami nasasaktan, minamahal parin namin yung tao na tinitibok ng ng aming puso. 


pero honestly, naawa ako sa mga babae na sobrang mag-mahal. from the song Grenada by  Bruno Mars some people prefer to:
I’d catch a grenade for ya 
Throw my hand on a blade for ya 
I’d jump in front of a train for ya 
You know I'd do anything for ya 
pero kahit pa ipag-sigawan natin sa buong mundo na mahal natin ang isang nilalang, di ito sapat para tayo naman ang mahalin. siguro nga, bukod pa sa true love di natin ma-papantayan yung pag-ibig na di para saten. i read a quote from a website, this is how i deeply love someone. i cant express my feelings for him because he belongs to somebody else... 


The greatest pain 
that comes from love
is loving someone 
you can never have.


I'm happy to see him happy, but minsan inaasam ko parin na kahit sa panaginip man lang ay makapiling ko siya... =)

Wednesday, February 2, 2011

panaginip...

nag-karoon naba kayo ng isang panaginip na mula sa inyong nakaraan? yung tipong kilala niyo yung tao ngunit alam niyo na malabo mangyari na kayo ang magkasama. nung nagising kayo, pilit niyong bumalik sa pag tulog dahil mas gugustuhin niyo na makasama siya kahit sa panaginip lamang.


kagabi, mahimbing akong natutulog. wala akong iniisip na tao, problema, o kahit naman lang yung aso ko. masarap matulog lalo na pag malamig ang panahon, di mo na pala namalayan na umaga na. 


yung panaginip ko ay nag umpisa sa isang office, parang engineering office kasi puno ito ng mga bilog na lalagyan ng blue prints. may kasama akong lalake, hindi ko siya kilala ngunit nararamdaman ko na matalik kaming mag-kaibigan. we were even joking around, then bumukas yung pintuan ng isang office malapit sa pinag lalagyan ng blue prints. may lumabas na babae at tinawag ako, then she realized na hindi pala ako yung secretary. pagkatapos nakita niya yung babae at nag apologize saken. habang kausap ko yung kasama kong lalake nakita ko yung tao sa loob ng office, kilala ko siya at doon palang tumibok ng malakas ang puso ko. di ko akalain na sa panaginip ko doon ko siya makikita at makakasama. yung pangalan niya ay Luigi, tinawag niya ako at kinamusta di ko namalayan nag iba na yung setting ng panaginip ko. nanduon na kami sa isang bar, magkatabi at sweet. kinilig nga ako eh, pagka tapos noon eh muli kaming nag usap. tinanong niya ako "nag drugs ka ba?" natawa nga ako, dahil it was a very silly question. i never even attempt to take drugs, pero na hospital ako nung high school ako dahil uminom ako nga slimming pills, nag palpitate yung heart ko at nahirapan akong huminga. sinagot ko siya, sinabi ko na hindi ako nag drugs, pero na hospital ako noon dahil sa pills. from then on lumayo ako sa kanya, tapos yung arm ko naka higa sa table at yumuko ako. tapos the unexpected thing happen, nilapit niya yung mukha niya saken and he whispered to me na "ayaw ko nang maulit yun" then all of a sudden he kissed me, it was not an ordinary kiss that lasted a second but a kiss that you see in movies that melts your heart. i never wanted to wake up, because i felt the way he loved me, the way he cared for me, the sincerity of it all. 


that was my dream, my unforgettable dream...