my 1st blog on purely "TaGaLoG"

I'm a simple person, with simple ambitions in life...


but sometimes when i take my place in the society of the real world, i take pride of being a PINOY!


ang pinoy kasi, di madaling sumuko. kahit inaapi at nasasaktan, lalaban at lalaban ito hangat kamatayan.


i know its a bit exaggerating but PINOY'S are talented people.


i made this blog to make a difference, its filled opinions na gusto kong sabihin sa mundo. kahit di man ito mapansin okay lang, di ko naman hinihingi ang attention ng iba.


=)

Wednesday, February 2, 2011

panaginip...

nag-karoon naba kayo ng isang panaginip na mula sa inyong nakaraan? yung tipong kilala niyo yung tao ngunit alam niyo na malabo mangyari na kayo ang magkasama. nung nagising kayo, pilit niyong bumalik sa pag tulog dahil mas gugustuhin niyo na makasama siya kahit sa panaginip lamang.


kagabi, mahimbing akong natutulog. wala akong iniisip na tao, problema, o kahit naman lang yung aso ko. masarap matulog lalo na pag malamig ang panahon, di mo na pala namalayan na umaga na. 


yung panaginip ko ay nag umpisa sa isang office, parang engineering office kasi puno ito ng mga bilog na lalagyan ng blue prints. may kasama akong lalake, hindi ko siya kilala ngunit nararamdaman ko na matalik kaming mag-kaibigan. we were even joking around, then bumukas yung pintuan ng isang office malapit sa pinag lalagyan ng blue prints. may lumabas na babae at tinawag ako, then she realized na hindi pala ako yung secretary. pagkatapos nakita niya yung babae at nag apologize saken. habang kausap ko yung kasama kong lalake nakita ko yung tao sa loob ng office, kilala ko siya at doon palang tumibok ng malakas ang puso ko. di ko akalain na sa panaginip ko doon ko siya makikita at makakasama. yung pangalan niya ay Luigi, tinawag niya ako at kinamusta di ko namalayan nag iba na yung setting ng panaginip ko. nanduon na kami sa isang bar, magkatabi at sweet. kinilig nga ako eh, pagka tapos noon eh muli kaming nag usap. tinanong niya ako "nag drugs ka ba?" natawa nga ako, dahil it was a very silly question. i never even attempt to take drugs, pero na hospital ako nung high school ako dahil uminom ako nga slimming pills, nag palpitate yung heart ko at nahirapan akong huminga. sinagot ko siya, sinabi ko na hindi ako nag drugs, pero na hospital ako noon dahil sa pills. from then on lumayo ako sa kanya, tapos yung arm ko naka higa sa table at yumuko ako. tapos the unexpected thing happen, nilapit niya yung mukha niya saken and he whispered to me na "ayaw ko nang maulit yun" then all of a sudden he kissed me, it was not an ordinary kiss that lasted a second but a kiss that you see in movies that melts your heart. i never wanted to wake up, because i felt the way he loved me, the way he cared for me, the sincerity of it all. 


that was my dream, my unforgettable dream...     

No comments:

Post a Comment