sino nga ba ako?

minsan sa buhay nga tao, di natin maiwasan ang magkaroon ng regrets. di nga naman tayo perpekto, ngunit minsan inaasam natin ang buhay ng iba kaysa sa buhay nating tinataglay. 

noong bata pa ako, every summer umuuwi kami sa Cebu kasama ko yung Papa at Mama ko. habang andun ako, lagi kong kasama yung isa kong pinsan na babae, at umpisa noon sa tuwing umuuwi ako there wasn't a dull moment with her. my isa pa akong pinsan, lalake naman siya. yung dalawa kong kapatid na babae lagi siyang kaaway, lagi siyang pianapaalis, dahil daw walang manners and animoy sutil. pero that never stopped me from making my summer enjoyable. 

soon after each one of us grew up, made friends at naging masaya na hindi sila kasama. nung namatay yung Lolo ko doon na nag-bago ang lahat. may arguments na regarding sa mana, sino ang makaka-kuha ng pera at sino ang wala. then that was the start when our lives grew distant apart. buti nalang yung pinsan kong babae my future na siya, matalino yun eh at maganda pa, di niya sinayang yung opportunity niya. pero yung isa kong pinsan na lalake, sayang pero ayun nawalan ng direksyon sa buhay. gumamit ng kung anu-anong bawal, inaway pa yung nag-mamalasakit. ang masakit pa dito eh, ayun kinunsinte pa ng magulang. wala na tayong magagawa, sadyang ganun talaga ang buhay. kung mag papatalo ka eh talunan ka, pero kung kaya mong lumaban aasenso ka. 

ngayon, tinatahak ko na yung landas na kinatatakutan ko, alam ko na di ako papabayaan ni Lord at kakayanin ko ang lahat para maka-angat naman kahit konte. sana ganun din yung iba ko pang pinsan...